Talibus inventis duri mens alta Vitoldi
Attritas patriae constabilivit opes.
His iuvenes exercitiis ad bella parabat,
Litphanae princeps dum regionis erat!
Ne quid in hoste novi videant, graviora coegit
Quamquam tranquillo tempore ferre domi.
Pacis amans, idem fax ardentissima belli.
Stringendis quoties ensibus usus erat.
Hunc metuens fractos Tatarus porrexerat arcus,
Demissus misera condicione caput.
Qui modo victrices praedas opulentus agebat,
Praeda levi impulsu turpior ipse fuit,
Nec reges alios, nisi quos dabat ille recepjt,
Illius arbitrio subditus esse tulit
Hunc Moscus dominum servili voce vocabat,
Quamvis immensas maximus inter opes.
Huic iam tum validus mittebat grandia Turcus
Munera et obsequio pene paratus erat.
Tres, quibus in totum terror diffunditur orbem,
Tune humili quodam conticuere metu.
Ipse Vitoldus erat tarn prompto mllite felix,
Qualem vix aliquis mente notare queat.
Quo duce lance pari virtus aequata pependit.
Per dignos ibant praemia magna viros,
Ibat et in meritas opulenti ignavia sordes,
Nam rigidus morum censor et acer erat.
Iustitiae sanctas tam certo robore partes
Fovit, ut his nullus possit inesse dolus.